Filmy growe - klaps #5

Piąta część "Filmów Growych" to następna porcja słabych ekranizacji gier. Powoli zbliżam się do szczęśliwego finału. Zwiastunami tego niech będą coraz liczniej pojawiające się produkcje w reżyserii Uwe Bolla. Tym razem mieszanka jest iście piorunująca i niemalże każda z tych produkcji pozostawia po sobie niezapomniane wrażenie, a raczej traumę. Chociaż nie jest jeszcze tak źle jak będzie w kolejnych odsłonach cyklu "Filmy Growe".

Autor tekstu: Est

Pani Dracula szuka męża

Dracula's Widow

(Lady Dracula)

Rok: 1988

Gatunek: horror

Kraj: USA

Autor recenzji: Est

Znacie "Draculę" Francisa Forda Coppoli? Któż by nie znał, to chyba najdoskonalsza ekranizacja gotyckiej powieści Brama Stokera o znanym arystokratycznym krwiopijcy. Ale cztery lata przed premierą wspomnianej produkcji na kasety wideo trafił obraz wyreżyserowany przez innego filmowca z rodziny Coppola. Chodzi o Christopera Coppolę, brata słynnego Nicolasa Cage'a i bratanka znakomitego Francisa Forda Coppoli. Ale Christopher to nie jest reżyser na miarę jego wuja, wręcz jest to specjalista od słabych produkcji klasy B. A to też niemały wyczyn, bo przecież robić słabe kino klasy B też trzeba umieć. W 1988 roku do wypożyczalni kaset wideo trafiła produkcja "Dracula's Widow", której scenarzystą i reżyserem był wspomniany brat Nicolasa Cage'a.

Filmy growe - klaps #4

Czwarta odsłona serii "filmy growe" to kolejna dawka ekranizacji gier, oczywiście gorszych niż te w poprzedniej części. Tym razem nie zabrakło potencjalnych hitów, które kompletnie zostały zmarnowane przez chybione pomysły, albo będące zwykłym skokiem na kasę. I oczywiście nie zabraknie też produkcji, które ewidentnie powstały tylko po to, żeby żerować na marce niezwykle popularnej wśród graczy. Tym razem nie ma żadnych horrorów, ale w przyszłości nadrobię to z nawiązką.

Autor tekstu: Est

Sobotnie Kino - odcinek 6

Niestety trzeba było trochę poczekać na drugą część recenzji filmów z ósmego Festiwalu Filmowego 5 Smaków. O ile poprzednia odsłona "Sobotniego Kina" była dość monotematyczna, w końcu dotyczyła tylko kina grozy (choć każdy z filmów dotykał innych rejonów grozy), to tym razem jest zdecydowanie bardziej zróżnicowanie. Na tapetę idą dwie zupełnie różne od siebie produkcje - kryminalne kino kopane wyreżyserowane przez Walijczyka i chińska komedia osadzona w świecie dzikiego wschodu z aktorem znanym z amerykańskich produkcji.

Autor tekstu: Est

Sobotnie kino - odcinek 5

Podobnie jak w 2013, jak i 2012, tak i w 2014 roku w Warszawie odbył się Festiwal Filmowy Pięć Smaków. Była to już ósma edycja, w której jak zwykle trafiła się sekcja kina grozy, ale motywami przewodnimi tej edycji był azjatycki western i kino queer. Niestety tym razem udało mi się zobaczyć tylko pięć filmów, z czego trzy podchodzą pod kino grozy, jeden film pod azjatycki western i jeden film był spoza wspomnianych wcześniej kategorii. W piątym odcinku "Sobotniego kina" zajmę się trzema filmami z cyklu "kino grozy", które zobaczyłem na Festiwalu Filmowym Pięć Smaków.

Autor tekstu: Est

Filmy growe - klaps #3

Trzecia część "filmów growych" to kolejna piątka ekranizacji gier, tym razem jest trochę monotematycznie. A to głównie z powodu pewnej serii ciągniętej za uszy przez Paula W.S. Andersona. Z jednej strony nigdy nie byłem jej fanem i pewnie nigdy nie będę, ale na tle innych ekranizacji gier nie wypada aż tak źle. I przy okazji kolejne sentymenty, wynurzenia, wspominiki, itp. Zapraszam do kolejnej odsłony "filmów growych".

Ponownie jak w przypadku poprzednich "klapsów" zaznaczam, że zestawienie jest subiektywne i bardzo stronnicze, często do głosu dochodzą sentymenty.

Autor: Est

Dracula na nowo

Dracula Untold

(Dracula Historia Nieznana)

Rok: 2014

Gatunek: fantasy/akcja/horror

Kraj: USA

Autor recenzji: Est

Wampiry i zombie to nadal jedne z najbardziej eksploatowanych potworów przez filmowców. Już chyba nikogo nie dziwi, kiedy do kin trafiają kolejne produkcje z tymi straszakami w rolach głównych. Sama postać Draculi przez lata ewoluowała i chyba o tej postaci zostało powiedziane wszystko, co można było powiedzieć. No może brakuje jakiegoś historycznego filmu o prawdziwym życiu Vlada Tepesa, bez żadnych wampirycznych odniesień. Czystego filmu historycznego. W każdym razie "Dracula Untold" nie jest tego typu filmem, ale też nie można go za bardzo porównać z tymi produkcjami o Vladzie Palowniku, które można było do tej pory oglądać w kinie, bądź na ekranach telewizorów. Patrząc na dotychczasowe doświadczenie twórców "Dracula Untold" od razu można by go spisać na straty - reżyser (Gary Shore) jest debiutantem, podobnie jak para scenarzystów (Matt Sazama oraz Burk Sharpless). Czy nowicjusze tchnęli nowe życie w historie o Draculi?

Gwiazda kontra krzyż

Fist Of The North Star

(Wojownik gwiazdy północy)

Rok: 1995

Gatunek: akcja/sci-fi

Kraj: USA

Autor recenzji: Est

"Fist Of The North Star" to prawdziwa marka. Manga powstała w 1983 roku, historie pojawiały się w tygodniku Shonen Jump (w tym samym, w którym Akira Toriyama publikował serię "Dragon Ball"). W 1984 roku przygody Kenshiro trafiły na ekrany telewizorów za sprawą anime liczącego sobie 4 sezony. Niedługo później zaczęły się pojawiać również pełnometrażowe produkcje anime - w 1986 roku pojawił się pierwszy film, a rok później jego kontynuacja. W 1987 roku na konsolę NES (u nas Pegasus) zawitała gra w stylu chodzonej bijatyki, w której można było kierować Kenshiro.

Niedorostek z "Zejścia"

Leprechaun: Origins

Rok: 2014

Gatunek: horror

Kraj: USA

Autor recenzji: Est

W ciągu ostatnich kilku lat amerykańscy filmowcy chyba założyli się o to, który z nich bardziej zepsuje ikony horrorów lat 70-tych, 80-tych i 90-tych. Wystarczy przypomnieć sobie takie produkcje jak "Koszmar z Ulicy Wiązów" z 2010 roku, "Piątek 13-go" z 2009, "Piła Mechaniczna 3D" z 2013, czy "Halloween" z 2007 roku. Żadnego z tych filmów nie mogę uznać za udany, z całej tej grupy najmożliwiej wypadają przygody Michaela Myersa w reżyserii Roba Zombiego. Do grona tej barwnej kompanii dołączył nie kto inny jak Karzeł, bohater 6 filmów, które nie prezentowały równego poziomu. Dla zaznajomienia się z postacią Leprechauna zapraszam do tekstu poświęconemu całej serii.

Korporacyjne gierki

Profit

Rok: 1996-1997

Gatunek: thriller

Kraj: USA

Autor recenzji: Est

W latach 90-tych w polskiej telewizji jeszcze było co oglądać. Wieczorne pasma nie były okupowane przez ogłupiające telenowele rodzimej produkcji wzorowane na zachodnich tasiemcach (tak jak to ma miejsce aktualnie). Wielbiciele filmów oczywiście mogli sobie coś wziąć z wypożyczalni na VHS, ale ile można było takich produkcji brać w tygodniu? Wszystko miało swoje granice. W każdym razie nawet na TVP zdarzały się prawdziwe perły. Takim skarbem spośród zalewu różnych, różnistych produkcji ściąganych głównie z zachodu, które nawiedzały polskie telewizory wieczorową porą był właśnie serial zatytułowany "Profit". Nie było on puszczany w późnych godzinach, każdy mógł sobie zobaczyć jak wygląda ten prawdziwy zachód, do którego tak prężnie dążyliśmy, wystarczyło o 20 włączyć (chyba) TVP2.

Kung-fu Wampiry

The Legend of the 7 Golden Vampires

(Legenda siedmiu złotych wampirów)

Rok: 1974

Gatunek: akcja/horror/kung-fu

Kraj: Hong Kong/Wielka Brytania

Autor recenzji: Luskan13

Sięgnięcie, od czasu do czasu, i odświeżenie jakiejś produkcji z wytwórni Hammer Film jest obowiązkowe dla każdego fana horrorów klasy b. Ostatnio włączyłem sobie "Legendę siedmiu złotych wampirów" i nie zawiodłem się. Film z 1974 jest kontynuacją "Szatańskiego planu Draculi", gdzie zagrał duet Lee - Cushing. Tym razem zabrakło ikony Hammera Christophera Lee, Cushing za to wcielił się ponownie w doktora Van Helsinga. Film jest ciekawy pod jednym względem. Jest to połączenie horroru z filmem kung-fu. Hybryda ta wypadła Hammerowi zaskakująco dobrze i zabawnie.

Filmy growe - klaps #2

Drugi odcinek dotyczący ekranizacji gier skupia się na kolejnej piątce filmów. Tym razem schodzę o poziom niżej niż w pierwszej części. Tak dla przypomnienia napiszę tylko, że lista zawierać będzie 35 produkcji. Przy układaniu listy pod uwagę brałem wyłącznie produkcje aktorskie, dla których pierwowzorem były gry wideo. Cykl nie będzie stały, kolejne odsłony będą pojawiały się nieregularnie. Lista jest ułożona od najlepszych do najgorszych, oczywiście według mojej subiektywnej oceny, która często podyktowana jest sentymentami.

Autor: Est

Filmy growe - klaps #1

Zgodnie z zapowiedziami wreszcie pojawia się pierwsza z siedmiu części odsłona serii poświęconej pełnometrażowym filmom poświęconym grom wideo (czy inaczej komputerowym). Lista została ograniczona do 35 pozycji i w każdym kolejnym "odcinku" będzie opisywana piątka produkcji zajmująca dane miejsce na liście. Nie chodzi tutaj o samo wymienienie tych filmów, bo to żadna sztuka, każdy z listy potrafiłbym sobie wrzucić zestawienie wyglądające jak lista zakupów. Każdy z filmów umieszczonych na liście zostanie krótko opisany, oczywiście nie zabraknie narzekania, ale i pochwał. Przy każdej pozycji powinien pojawić się również jej zwiastun i plakat. Oczywiście całe to zestawienie jest robione z punktu widzenia autora i niejednokrotnie okraszone sporą dawką sentymentu.

Autor: Est

Żołnierz w agencji Kowboja

Snake Eater 3: His Law

(Zjadacz Węży 3)

Rok: 1992

Gatunek: akcja

Kraj: USA

Autor recenzji: Est

"Snake Eater 2" nie był dobrym filmem i mocno odstawał od dziwacznej, ale jednak wciągającej  i zabawnej jedynki. Mimo tego Lorenzo Lamas po trzeci wcielił się w postać Johna Kelly'ego znanego bardziej jako Żołnierz. Weterana wojny w Wietnamie, a współcześnie policjanta walczącego ze zbrodnią nie do końca regulaminowymi metodami. Ponownie na stołku reżyserskim zasiadł George Erschamber, a za scenariusz znowu odpowiedzialny był John Dunning. Czy ci dwaj panowie do spółki z Lorenzo Lamasem byli w stanie godnie zakończyć trylogię "Zjadacza Węży"?

Zapomniane przygody przyjacielskiego pajęczaka z sąsiedztwa

Zapomniane przygody przyjacielskiego Pajęczaka z sąsiedztwa

Autor: Est

Nie wiem jak wy, ale ja mam czasami tak, że w mojej głowie pojawia się jakaś scena z filmu, którego bardzo dawno nie widziałem. Często są to produkcje widziane przeze mnie w dzieciństwie. Problem w tym, że nigdy nie mogę sobie przypomnieć z jakiego filmu ta scena pochodzi. Tak miałem ze sceną z kosmitą z "Klątwy Doliny Węży", czy sceną z uwolnionymi mutantami z "Ludzi Pod Schodami". Ale najwięcej razy w mojej głowie pojawiała się scena ze Spider-Manem, który zostaje postrzelony i bezwładnie wpada do wody. Sięgając po "Niezwykłą Historię Marvel Comics" liczyłem na rozjaśnienie obrazu, że w końcu dowiem się z jakiego filmu pochodzi ta scena, która nie daje mi spokoju. Okazało się, że Stan Lee będąc przedstawicielem Marvela w Hollywood nie uczestniczył w produkcji żadnego filmu. Albo po prostu nieuważnie czytałem. Przypadkiem natknąłem się na dziwny twór zatytułowany "Spider-Man Strikes Back" i jego kontynuację "Spider-Man: The Dragon's Challenge". To dwie produkcje telewizyjne, które powstały jako kontynuacja serialu "The Amazing Spider-Man" produkowanego w latach 1977-1979. O ile "Spider-Man Strikes Back" był produkcją telewizyjną, która trafiła do europejski kinm to "Spider-Man: The Dragon's Challenge" to zbitek dwóch odcinków serialu. A teraz zapomnijcie o filmach Sama Raimiego i Marka Webba...

Wściekły Kaliber Węża 200 Volt

Wściekłe Pięści Węża 3

Rok: 2013

Kraj: Polska

Gatunek: komedia/sci-fi/akcja

Autor recenzji: Est

Oj długo trzeba było czekać na trzeci film z Wściekłym Wężem w roli głównej. "Wściekłe Pięści Węża" miał swoją premierę w 2006 roku, w tym samym roku powstała kontynuacja tej produkcji zatytułowana "Sarnie Żniwo, czyli pokusa statuetkowego szlaku". Chłopaki z GIT Produkcji nie próżnowali, wręcz błyskawicznie szli za ciosem. Ale kim są ci ludzie? I co to jest GIT Produkcja? Najprościej cofnąć się o kilka lat wstecz, a raczej kilkanaście. Jeszcze dokładniej do roku 1988...

Małpa nie zabija małpy

Dawn Of The Planet Of The Apes

(Ewolucja Planety Małp)

Rok: 2014

Gatunek: sci-fi

Kraj: USA

Autor recenzji: Est

Po tym jak zobaczyłem "Planetę Małp" w reżyserii Tima Burtona byłem przeciwny kolejnym krokom filmowców, które mogły się skończyć rozdrapywaniem jątrzącej się rany. Bo nie można inaczej nazwać produkcji, w której główną rolę zagrał Mark Wahlberg. Teraz patrząc na ten film dziwię się tylko, że zabrakło w nim miejsca dla Johnny'ego Deppa, w końcu to ulubiony aktor Burtona. Na szczęście burtonowska wersja "Planety Małp" poniosła klęskę i nikt nie myślał o kontynuowaniu wizji tego reżysera. W 2011 roku pojawiła się zupełnie nowa wersja historii Caesara. Obraz zatytułowany "Geneza Planety Małp" trafił do polskich kin 5 sierpnia 2011 roku. Reżyserem tego filmu był Ruper Wyatt. W "Genezie" widzowie poznali historię szympansa o imieniu Caesar oraz jego relacje z Willem Rodmanem (James Franco). Ale również to, co doprowadziło do buntu naczelnych. I aż dziwne, że przy sequelu tego hitu na stołku reżyserskim zasiadł zupełnie inny człowiek. Miejsce to zajął Matt Reeves, filmowiec odpowiedzialny za takie produkcje jak (znienawidzony przeze mnie) "Cloverfield" oraz amerykański remake "Let Me In". Na szczęście zestaw scenarzystów pozostawał ten sam: Amanda Silver i Rick Jaffa. Do tej dwójki dołączył jeszcze Mark Bomback (spec od sequeli i remake'ów starych hitów).

Mściwy demon z Harlemu

Bones

Rok: 2001

Gatunek: horror

Kraj: USA

Autor recenzji: Est

Ten film pierwszy raz widziałem wiele, wiele lat temu. Nabyłem go w ciemno, bo najzwyczajniej w świecie lubiłem Snoop Dogga. I zakładam, że ten znany amerykański raper był głównym magnesem, który przyciągał ludzi do tego filmu. Ale z czym poza rapem może kojarzyć się Snoop Dogg? Chociażby z programem komediowym zatytułowanym "Doggy Fizzle Televizzle", który to był emitowany na Mtv. Również w polskiej wersji tej muzycznej stacji telewizyjnej można było zobaczyć sporo odcinków, w których Snoop Dogg wcielał się w różne postaci i brał udział w głupich scenkach. Raper brał też udział w kilku komediach i dramatach o trudnym życiu na amerykańskiej ulicy. Jednak do tej pory nie grał jeszcze w horrorze. Dzięki produkcji "Bones" w reżyserii Ernesta Dickersona miało się to zmienić.

Meksykański turniej sztuk walki w Los Angeles

Shootfighter 2

(Współczesny Gladiator 2)

Rok: 1995

Gatunek: akcja/sensacyjny

Kraj: USA

Autor recenzji: Est

Niedługo po tym jak do wypożyczalni kaset trafiła pierwsza część "Shootfighter" producenci już myśleli nad kontynuacją tej historii. Tym razem miało być jeszcze więcej emocji, jeszcze więcej akcji i ciekawy rys fabularny. W drugiej części nie mogło zabraknąć również głównych postaci z pierwszej odsłony. Ponownie zatrudniono Bolo Yeunga wcielającego się w dobrotliwego mistrza Shingo, Williama Zabkę i Michaela Bernardo. Za to wymieniono cały pion filmowców, nie ma tutaj niemalże żadnej osoby, która uczestniczyłaby przy tworzeniu pierwszego "Shootfightera". Z poprzedniej części ostał się jedynie scenarzysta Pete Shaner.

Meksykański turniej sztuk walki

Shootfighter

(Współczesny gladiator)

Rok: 1993

Gatunek: akcja

Kraj: USA

Autor recenzji: Est

Bolo Yeung przeważnie wciela się w postacie negatywne. Ten chiński aktor, a prywatnie przyjaciel Bruce’a Lee zadebiutował na dużym ekranie w filmie „Wejście Smoka” (wcześniej grał w kilkudziesięciu chińskich produkcjach), natomiast kamieniem milowym w jego karierze okazał się film „Krwawy Sport” z 1988 roku, gdzie jako zły Chong Li musiał stawić czoła Frankowi Duxowi (Jean-Claude Van Damme). Ta produkcja okazała się przepustką Bolo Yeunga do amerykańskich produkcji, które trafiały do dystrybucji na całym świecie. W późniejszym okresie aktor wcielał się zarówno w dobre postacie, jak i w charyzmatycznych złoli. Brał udział między innymi w takich filmach jak dwie części „Shootfighter”, dwie części „Tiger Claws”, „Double Impact”, „TC-2000”, czy „Ironheart”.

Kolumbijskie ghost story

Al Final Del Espectro

(Espectro)

Rok: 2006

Gatunek: horror

Kraj: Kolumbia

Autor recenzji: Est

Od 2005 wydawnictwo Carisma wypuszczało na rynek miesięcznik "Kino Grozy". Nie był to magazyn o filmach, a po prostu wydawnictwo, którego zawartość w 99% stanowił film na dvd (dołączana była również "płachta" z informacjami o filmie i jego twórcach oraz obszerna reklama serii "Kino Grozy" wraz zapowiedziami na kolejne miesiące). Raczej słaba selekcja tytułów sprawiła (przynajmniej w moim przypadku), że ciężko mi było wierzyć w to, że serwowany przez Carismę kolejny film będzie wart wydania tych 20 zł. Ale w całej ofercie, na którą złożyło się 36 filmów trafiło się kilka prawdziwych pereł. Jedną z nich jest właśnie "Al Final Del Espectro" w reżyserii Juana Felipe Orozco.

Tajemnicza klątwa z przeszłości

Superstition

(Zabobony)

Rok: 1982

Gatunek: horror

Kraj: USA

Autor recenzji: Est

James W. Roberson to niezbyt znany reżyser. Nic dziwnego, w końcu na swoim koncie ma tylko cztery produkcje, z czego "Zabobony" to jedyny film będący horrorem. Natomiast scenarzystą tej produkcji z 1982 roku był Galen Thompson, który w późniejszym czasie brał udział w tworzeniu takich hitów z Chuckiem Norrisem jak "Sidekicks", "Hellbound", czy "Walker Texas Ranger 3: Deadly Reunion". Co może wyjść z takiego duetu? Co prawda w "Superstition" nie gra Chuck Norris (a szkoda), więc należy się spodziewać rasowego horroru z lat 80-tych z wszelkimi tego konsekwencjami.

"Krótkie spięcie" w wersji familijnego horroru

Evolver

Rok: 1995

Gatunek: sci-fi/horror

Kraj: USA

Autor recenzji: Est

Szalone lata 90-te po prostu były szalone. Przejawiało się to zarówno w świecie kina, jak i muzyki. To był czas, kiedy z ciemnych kątów lat 80-tych wychyliły się przedziwne twory szukające swojej okazji na zaistnienie. W muzyce zmieniały się trendy, a w filmie pojawiły się nowinki technologiczne. To właśnie w latach 90-tych powstawały pierwsze filmy animowane z wykorzystaniem techniki 3D. Coraz prężniej rozwijał się też rynek gier komputerowych, więc filmowcy starali się uszczknąć odrobinę tego wirtualnego świata dla siebie. Przykładem produkcji czerpiącej z dobrodziejstw wirtualnej rozrywki jest "Evolver" z 1995 roku w reżyserii Marka Rosmana.

Zaskakująca adaptacja "Królewny Śnieżki"

Snow White: A Deadly Summer

(Śnieżka: Letni Koszmar)

Rok: 2012

Gatunek: horror

Kraj: USA

Autor recenzji: Est

Od jakiegoś czasu panuje moda na "przerabianie" znanych baśni i nadawanie im mrocznego klimatu. Akurat twórcy filmowi upodobali sobie baśnie braci Grimm. Nie jest to dla mnie żadne zaskoczenie, w końcu są one tak spisane, że mogą być historią z morałem skierowaną do najmłodszych, ale również mrożącym krew w żyłach horrorem dla dorosłych. Pozostaje mieć tylko odrobinę wyobraźni, żeby z grupki wesołych 7 krasnoludów zrobić zwyrodnialców pastwiących się nad niewinną Śnieżką. Ale "Snow White: A Deadly Summer" to nie jest tego typu produkcja. Ewidentnie David DeCoteau (reżyser) i Barbara Kymlicka (scenariusz) pozazdrościli Frankowi Sciurbie i jego zaskakującej adaptacji "Draculi" (zainteresowanych odsyłam do recenzji "Smaku Zła") i stworzyli równie zaskakującą ekranizację "Królewny Śnieżki".

Super Siódemka

Justice League: War

(Liga Sprawiedliwości: Wojna)

Rok: 2014

Gatunek: animowany/akcja/przygodowy

Kraj: USA

Autor recenzji: Luskan13

"Justice League War" to pierwszy film animowany ze studia DC opierający się na historii z New 52. New 52 to nazwa głośnego reboota wszystkich serii o bohaterach ze świata Detective Comics. Tak jak kiedyś Marvel zrestartował swoich herosów tworząc Ultimates, tak teraz DC wzięło się za opowiadanie od nowa historii swoich postaci. Pewne cechy zostały zachowane, inne odrzucone lub zamienione innymi atrybutami. Raz wypada to lepiej, a raz gorzej. Seria New 52 jest prowadzona od 2011 roku i wzbudziła spore kontrowersje wśród fanów. No cóż, dla czytelników komiksów liczą się dobre historie, a o te coraz trudniej w DC Comics. Niektóre serie okazały się bardzo dobre i lepsze od starszych, niektóre, niestety to niewypały. Nie będę skupiać się tutaj na innych seriach, skupię się wyłącznie na Justice League, czyli super grupie największych superbohaterów w dziejach świata.

Where's my gold?!

Leprechaun

(Karzeł)

Autor recenzji: Est

Leprechaun to jeden z przedstawicieli irlandzkiego folkloru. Mały, włochaty stworek zajmujący się wyrobem butów. Znający również miejsca, w których zakopane są skarby. Te niewielkich rozmiarów stworzenia są złośliwe z natury i niełatwo wyjawiają tajemnicę położenia kosztowności. Jeśli spojrzeć na filmy, w których główną postacią jest irlandzki karzeł to większość stanowią produkcje familijne z elementami fantasy. Jednak każdy fan krwawego kina na pewno zna (przynajmniej ze słyszenia) jedną z najdłuższych serii horrorów z elementami komedii zatytułowanej po prostu "Leprechaun". W ciągu 10 lat Warwick Davis wcielił się w tytułowego Karła aż 6 razy - w 1993, 1994, 1995, 1996, 2000 oraz 2003 roku. Każdy z filmów o irlandzkim skrzacie jest inny, jednak każdy z nich opiera się na tym samym - ktoś znajduje złote momenty, a Karzeł za wszelką cenę chce je odzyskać. Na lato 2014 zapowiadany jest siódmy film z serii "Leprechaun", jednak w tytułową postać ma się wcielić Dylan "Hornswoggle" Postl znany z federacji WWE.

Tajna misja grupy bardzo specjalnej

The Devil's Tomb

(Grobowiec Diabła)

Rok: 2009

Gatunek: horror/akcja/sci-fi

Kraj: USA

Autor recenzji: Est

Zastanawialiście się kiedyś jak "się robi" film? W mojej głowie kilka razy pojawiła się taka zagwozdka. Zaskakujące, że to pytanie pojawia się zazwyczaj kiedy siedzę znudzony oglądając kompletny niewypał z założenia mający być dobrą produkcją. "Grobowiec Diabła" będący debiutem reżyserskim Jasona Connery'ego (znane nazwisko!) na pewno miał zadatki na porządne kino akcji utrzymane w klimacie grozy. Już sama obsada dawała nadzieję na coś dobrego - Cuba Gooding Jr., Ray Winstone, Ron Perlman oraz Henry Rollins (ostatnio mocno stawiający na karierę aktorską). Czy film mający taką obsadę może być zły? Mogłoby się wydać, że raczej nie. Ale jeśli produkcja jest debiutem reżyserskim, a scenariusz został napisany przez niezbyt doświadczonego w klimatach horroru filmowca to wszystko jest możliwe.

Pierwszy polski horror od wielu lat

Legenda

Rok: 2005

Gatunek: horror

Kraj: Polska

Autor recenzji: Est

Na froncie wydania dvd widnieje wyróżniający się napis głoszący, że "Legenda" to pierwszy polski horror od wielu lat. Od ilu lat konkretnie? Ciężko powiedzieć. Gdyby liczyć amatorskie i półamatorskie produkcje, to okazałoby się, że obraz Mariusza Pujszo wcale nie jest aż tak unikalny. Gdyby jednak liczyć jako ostatni polski horror ten najbardziej znany (czyli "Wilczycę", a raczej jej drugą część z 1990 roku) to faktycznie minęło aż 15 lat zanim na polskiej ziemi powstał kolejny przedstawiciel tego gatunku. Mariusz Pujszo mający wówczas na swoim koncie wyłącznie "Polisz Kicz Projekt" porwał się z motyką na słońce i postanowił nakręcić polski horror.

Blood, blood, blood!

300: Rise Of An Empire

300: Początek Imperium

Rok: 2014

Gatunek: akcja/wojenny

Kraj: USA

Autor recenzji: Est

Kiedy pierwszy raz usłyszałem o tym, że film "300" ma doczekać się kontynuacji to złapałem się za głowę. Nie wierzyłem własnym oczom. Jednak szybko trafiła do mnie informacja, że podobnie jak "300" ma to być ekranizacja komiksu Franka Millera zatytułowanego "Xerxes". Niestety równie szybko okazało się, że Miller nie zdążył z nowym dziełem (przez 8 lat od premiery pierwszego filmu), a kontynuację "300" trzeba i tak nakręcić. Jak to często bywa w Hollywood, jeśli nie ma gotowego pomysłu, na wszelki wypadek lepiej dosypać trochę kasy na projekt. W związku z tym "300: Rise Of An Empire" dostał dwukrotnie większy budżet i sporo nowych twarzy. Na szczęście scenariuszem nadal zajmowali się Zack Snyder oraz Kurt Johnstad.

Zombie z mokradeł

13 Eerie

Rok: 2013

Gatunek: horror

Kraj: Kanada

Autor recenzji: Est

Filmów o zombie w ostatnich latach nie brakuje - podobnie, jak tych o wampirach. Powłóczące nogami żywe trupy chyba przegoniły już krwiopijców, jeśli chodzi o popularność. Można powiedzieć, że świeżą krew w ten nurt wpompował serial "The Walking Dead" oparty na serii komiksowej o tym samym tytule. Jednak powstające pełnometrażowe produkcje niestety niewiele mają wspólnego z dziełem Roberta Kirkmana. Ciągle temat zombie w filmie kojarzony jest raczej z niskobudżetowymi produkcjami o wątpliwej jakości. Kolejnym przedstawicielem tego nurtu jest "13 Eerie" wyreżyserowany przez Lowella Deana z udziałem gwiazd takich produkcji jak "Ginger Snaps", "Freddy vs Jason", czy seriali "Stargate" i "Roswell".

Najgorszy z najlepszych

Best Of The Best 4: Without Warning

(Najlepsi z najlepszych 4: Bez ostrzeżenia)

Rok: 1998

Gatunek: akcja

Kraj: USA

Autor recenzji: Est

Trzy lata po premierze "Best Of The Best 3: No Turning Back" Phillip Rhee postanowił zrealizować kolejną część przygód Tommy'ego Lee. Tym razem odtwórca głównej roli poza reżyserią, produkcją i grą zajął się również napisaniem scenariusza. Jestem pewien, że gdyby powstała piąta część serii to Phillip Rhee byłby również odpowiedzialny za muzykę lub zdjęcia. Przy pisaniu scenariusza wspierał go Fred Vicarel nie mający kompletnie doświadczenia w tej materii - do tej pory pracował na planach filmowych różnych produkcji, ale nie pełniąc na nich żadnej ważnej roli. Tommy Lee po całkiem niezłej części trzeciej miał wkroczyć znowu na zupełnie inne rejony i tym razem zetrzeć się z mafią.

Gangsterskie porachunki kung-fu

L.A. Streetfighters (Ninja Turf)

(Wojownicy z Los Angeles)

Rok: 1985

Gatunek: akcja

Kraj: USA/Korea Południowa

Autor recenzji: Est

Jako wielbiciel talentu Phillipa Rhee postanowiłem zapoznać się z jedną z jego wcześniejszych produkcji. Znany z serii "Best Of The Best" aktor zaczął swoją karierę w 1977 roku (mając 17 lat) grając epizod w komedii "The Kentucky Fried Movie". Następnie u boku swojego brata Simona Rhee w filmie "Furious" w 1984 roku i dopiero rok później wcielił się w jedną z głównych ról w "L.A. Streetfighters" (znanym również jako "Ninja Turf"). I właśnie ten film zdecydowałem się zobaczyć. Reżyserem tego dzieła jest nieżyjący już Woo-Sang Park (znany też jako Richard Park) - "L.A. Streetfighters" to jego pierwszy amerykański film.

Liberty znaczy wolność

Best Of The Best 3: No Turning Back

(Najlepsi z najlepszych 3: Bez odwrotu)

Rok: 1995

Gatunek: akcja

Kraj: USA

Autor recenzji: Est

Po drugiej części "Best Of The Best" serię opuścili dotychczasowi filmowcy i aktorzy - pozostał tylko Phillip Rhee. Ten postanowił wziąć niemal cały ciężar kolejnej odsłony serii na swoje barki. Nie dość, że Tommy Lee miał być jedyną osobą łączącą nowy film ze starymi, to jeszcze Phillip Rhee postanowił, że "Najlepsi z najlepszych 3" będzie jego debiutem reżyserskim. Scenariusz do trzeciej odsłony serii stworzyli absolutni amatorzy w świecie filmu - Deborah Scott i Barry Grey. Biorąc pod uwagę to, że druga część poruszała się w innych klimatach niż pierwsza, to trzecia porusza się w jeszcze innych płaszczyznach i to dość odległych od pierwowzoru.

Brutalna rzymska rozrywka

Best Of The Best 2

(Najlepsi z najlepszych 2)

Rok: 1993

Gatunek: akcja

Kraj: USA

Autor recenzji: Est

Cztery lata po sukcesie filmu "Najlepsi z najlepszych" Robert Radler wyreżyserował kontynuację przygód Tommy'ego, Alexa i Travisa. Jednak nie można było ciągnąć historii rywalizacji reprezentacji USA z Koreą, wszak Korea rozbita została na Południową i Północną. Jednak przy pomocy scenarzystów Maxa Storma i Johna Allena Nelsona fabuła drugiej części "Best Of The Best" została popchnięta na inne tory, którymi już podążały kolejne odsłony tej serii.

Jak stać się najlepszym z najlepszych

Best Of The Best

(Najlepsi z najlepszych)

Rok: 1989

Gatunek: akcja/sportowy/dramat

Kraj: USA

Autor recenzji: Est

"Best Of The Best" to prawdziwy kamień milowy dla reżysera Roberta Radlera, który przy pomocy Phillipa Rhee (odtwórca roli Tommy'ego Lee) i Paula Lavine'a stworzył pierwszy film z tej serii. Nie jest to typowy przedstawiciel kina kopanego z lat 80-tych. Raczej należy go przyjmować jako produkcję sportową, traktującą o tworzeniu się drużyny, gdzie sporty walki są dopiero na drugim miejscu. Jednak gdyby ktoś zadał mi pytanie, jaki jest najlepszych "film karate" z lat 80-tych, to bez chwili zastanowienia odpowiedziałbym "Najlepsi z najlepszych".

Diamentowy atak wąsatego wojownika ninja

Diamond Ninja Force

(Śmiertelny pojedynek ninja)

Rok: 1986/1988

Gatunek: akcja/horror/fantasy

Kraj: Hong Kong

Autor recenzji: Est

Godfrey Ho to bardzo płodny reżyser, który ma na swoim koncie ponad 100 produkcji, przy czym jego największa aktywność przypadła na drugą połowę lat 80-tych (w latach 1986-1989 wyreżyserował aż 60 filmów). "Diamond Ninja Force" to według imdb obraz zamykający cykl (według innych źródeł to środkowa historia środkowa), w którym głównym bohaterem jest Ninja Master Gordon. W tę postać przez 3 lata wcielał się Richard Harrison, aktor znany głównie...z mało znanych westernów i filmów akcji. "Śmiertelny pojedynek ninja" to nie jest zwykła produkcja zrobiona po amerykańsku przez azjatyckich filmowców.

To nie jest Street Fighter od Capcom

American Streetfighter

(Uliczny wojownik)

Rok: 1992

Gatunek: akcja

Kraj: USA

Autor recenzji: Est

Gary Daniels to kolejny ważny wojownik w hali sław kina kopanego klasy B (albo nawet C) lat 90-tych, o którym nie należy zapominać. Co ciekawe ten aktor pojawił się w pierwszej części "Niezniszczalnych" wcielając się w jednego z łotrów wspierających Erica Robertsa w jego niecnych poczynaniach. Z ostatnich filmów Gary'ego warto wspomnieć o nie najgorzej zrealizowanej ekranizacji gry "Tekken", gdzie wcielił się w postać Bryana Fury'ego. Ale jednak większość produkcji, w jakich brał udział było jeszcze niższych lotów niż te, z których znać można Billy'ego Blanksa. Dowodem na to niech będzie recenzowany jakiś czas temu "Cold Harvest", bądź też właśnie "American Streetfighter" w reżyserii Stevena Austina (nie wrestlera i aktora Steve'a Austina). Ten chyba niezbyt utalentowany filmowiec ma na swoim koncie tylko wspomnianego "Ulicznego wojownika" oraz "American Dragon" (z Joe Estevezem - wujkiem Emilio Estaveza i Charliego Sheena). Dodatkowym smaczkiem tego filmu jest obsadzenie w roli głównego złego Geralda Okamury - znanego z "Samurai Cop".

Wolna amerykanka

Superfights

(Super Wojownicy)

Rok: 1995

Gatunek: akcja

Kraj: Hong Kong/USA

Autor recenzji: Est

"Superfights" to absolutnie wyjątkowy film. Jednym z powodów jest to, że na stołku reżysera zasiadał Leung Siu-Hung. Przeważnie jego rola przy produkcji filmów ogranicza się do układania choreografii scen walki (najbardziej znanym filmem w jakim układał choreografię był "Ip Man" z 2008 roku), ewentualnie sprawuje koordynację nad pracą kaskaderów. Z rzadka pojawiał się na ekranie w rolach drugo- i trzecioplanowych. Ponadto był to pierwszy amerykański film jaki wyreżyserował (drugim i ostatnim był "Bloodmoon" Garym Danielsem w roli głównej). Trzecim elementem wyróżniającym "Superfights" jest fakt, że jego scenariusz napisał Keith W. Strandberg. Znany wielbicielom kina kopanego z takich produkcji jak trzyczęściowej serii "Bez Odwrotu", "Król Kickboxerów" (z Billym Blanksem) oraz wspomnianego "Bloodmoon". Ostatnim i najważniejszym punktem jest główna gwiazda tego spektaklu - Brandon Gaines. Utalentowany karateka posiadający czarny pas trzeciego stopnia, dla którego "Superfights" było debiutem filmowym i jednocześnie zakończeniem kariery aktorskiej. "Super Wojownicy" to produkcja niezwykła również pod wieloma innymi względami.

Billy Blanks i Karate Kid

Showdown

(Pojedynek)

Rok: 1993

Gatunek: akcja

Kraj: USA

Autor recenzji: Est

Billy Blanks to niekwestionowana gwiazda kina kopanego klasy B lat 90-tych. W wypożyczalniach kaset VHS nie brakowało takich hitów jak "TC-2000", czy "Równowagi Sił". Ten bardzo charakterystyczny aktor trafił w końcu do filmu, którego reżyserem był Robert Radler. Znany głównie z dwóch pierwszych części serii "Najlepszy z Najlepszych" (część trzecią i czwartą reżyserował już Phillip Rhee wcielający się w postać Tommy'ego Lee). Ewidentnie w "Pojedynku" czuć klimat jego dwóch najlepszych filmów, w sumie to nie tylko klimat.